یکی از اعضای هیأت علمی طراحی پارچه و لباس دانشگاه هنر گفت: دانشگاه برنامه هدفمند و بلندمدتی برای ایجاد ارتباط بین دانشگاه و بخش تولید و بازار و همچنین مقاومت دانشگاه ها ندارد. درهای آن برای استعدادها و نقاط قوت تحصیلی بالاست و در نتیجه بخش بزرگی از هنرجویان تصور شغل خوبی در ایران ندارند.
منظر محمدی، عضو هیئت علمی و استاد مشاور انجمن طراحی پارچه و لباس، دانشکده هنرهای کاربردی دانشگاه هنر، در گفت وگو با ایسنا. وی در خصوص موانع موجود بر سر راه نظام آموزش عالی در رشته های هنری گفت: مهمترین مشکل عدم ارتباط سیستماتیک حوزه آموزش هنر با بخش تولید و بازار است. ضرورت ارتباط دانشگاه با صنایع تولیدی که در پیشرفته ترین کشورها در زمینه طراحی و تولید محصول وجود دارد به شدت احساس می شود. راه حل مناسب برای حل تدریجی این مشکل، اخذ جدی دوره های کارورزی دانشجویی در مؤسسات تولیدی است که هم منجر به افزایش دانش عملی دانشجویان و هم به شناخت استعدادهای جدید می شود.
وی با بیان نظر خود درباره آینده شغلی هنرجویان و بازار کار حوزه هنری برای دانشجویان گفت: در حال حاضر تعداد قابل توجهی از دانشجویان مستعد و فارغ التحصیلان رشته هنرهای کاربردی از کشور برای کار یا ادامه تحصیل مهاجرت می کنند. . . متأسفانه اکثر دانشجویان هنر، شغلی در ایران تصور نمی کنند. از یک سو دانشگاه برنامه هدفمند و بلندمدتی برای ایجاد پیوند بین دانشگاه و بخش تولید و بازار ندارد و از سوی دیگر مقاومت بخش صنعت نیز در بازکردن درها بالاست. . به استعدادها و نیروهای دانشگاهی.
این استاد دانشگاه هنر درباره نقش دانشگاه در شکوفایی استعدادهای دانشجویان گفت: دانشگاه مکانی است که به استعدادهای موجود جهت می دهد. مسلم است که هیچ درسی در هیچ دانشگاهی نمی تواند تمام دانش نظری و عملی یک رشته را به دانشجو منتقل کند. در زمینه ای مانند طراحی لباس و پوشاک، دانشگاه باید تلاش کند تا استانداردهای خود را به استانداردهای خلاقانه و فنی جهانی نزدیک کند. چرا که کشور ما هنوز در زمینه منسوجات و مد در ابتدای راه است در حالی که بازار ایران تابع ترندهای جهانی است.
وی ادامه داد: دانشگاه استعدادهای افراد واجد شرایط علمی را هدایت می کند. هر چه سواد نظری یک فرد بالاتر باشد، هنرمند و طراح بهتر و خلاق تر خواهد بود، و این کیفیتی است که اغلب در بخش تولید غیر آکادمیک فاقد آن است.
محمدی درباره برنامه ها و سرفصل های آموزشی مجازی گروه طراحی پارچه و لباس گفت: در دو سال آموزش مجازی، برنامه های آموزشی گروه طراحی پارچه و لباس بدون تغییر باقی ماند با این تفاوت که کلاس ها همه به صورت مجازی برگزار شد. آموزش مجازی تأثیر بسیار مخربی بر روند آموزشی دانش آموزان داشت، زیرا عمده دروس اصلی این رشته دروس کارگاهی است. برگزاری عملی این دوره ها باعث افت کیفیت قابل توجهی شده است. به طور کلی با توجه به تجربه شخصی من و تقریباً همه دانشجویانی که تجربیات خود را در این زمینه با من در میان گذاشتند، آموزش مجازی دو ساله بازده بسیار پایینی داشت و باعث کاهش کیفیت کار چه از نظر خلاقیت و چه از نظر کاربردی شد. . مهارت ها و همچنین کاهش انگیزه و تمایل دانش آموزان بود.
وی در خصوص توجه دانشگاه هنر به پژوهش در زمینه طراحی پارچه و لباس گفت: در دوره کارشناسی ارشد در رشته طراحی پارچه و لباس به دانشجویان روش تحقیق آکادمیک آموزش داده می شود و از دانشجویان انتظار می رود مانند پروژه های کلاسی و در پایان نامه کارشناسی ارشد باید تحقیقات خود را بر اساس اصول دانشگاهی انجام دهند. دروس روش تحقیق بسیار جدی گرفته می شود و نتیجه آن در پایان نامه های سال های اخیر مشهود است. ،
استاد مشاور انجمن طراحی پارچه و لباس دانشگاه هنر درباره تاثیر انجمن های علمی بر فعالیت های دانشجویی گفت: انجمن علمی گروه طراحی پارچه و لباس جلسات کتابخوانی، دوره های آموزشی و سمینارهایی مانند سمینارهای تخصصی طراحی برگزار می کند. و نرم افزارهای تخصصی آموزش هایی که از هر لحاظ مکمل یکدیگر هستند کلاس های رسمی در این زمینه نقش بسیار مفید و موثری برای دانش آموزان دارد. اکثر فعالیت های انجمن علمی به پیشنهاد اعضای انجمن و با توجه به نیاز و نیاز دانشجویان و زیر نظر مستقیم مشاور انجمن و تایید معاونت فرهنگی انجام می شود.
محمدی در پایان درباره بهبود فعالیت های داوطلبانه انجمن های علمی گفت: فعالیت های داوطلبانه انجمن های علمی اغلب با پیشنهادات خود دانشجویان و با پیگیری اعضای فعال انجمن انجام می شود. دانش آموزان بهتر از هرکسی نیازهای تحصیلی و آموزشی خود را می دانند و معمولا بهترین برنامه ها را پیشنهاد می کنند. این برنامه ها با راهنمایی مشاور انجمن از نظر سطح علمی و امکان ماندگاری بررسی می شود. این در حالی است که مشکلات موجود اغلب محدودیت فضا برای برگزاری برنامه ها و کمبود بودجه است که اجرای بسیاری از برنامه های پیشنهادی را تقریبا غیرممکن می کند.
انتهای پیام